رابطه ی انسان ها را نتیجه ی کارهایشان باید تشکیل دهد

نیازی نیست سورس هم را مرتب بخوانیم و واکنش ها را مطالعه کنیم

نیازی نیست ریشه یابی کنیم

فقط باید زندگی کنیم

هیچ کس مثل دیگری نیست، پس یکی شدن به معنی از دست رفتن دیگریست

هرگز نمی توانی تا آن حد شخص دیگری را بشناسی که بتوانی از زاویه ی دید او به دنیا بنگری و اعتماد کنی

جو گرفته بعد از فیلم اعترافات یک ذهن خطرناک

می توانی یک کتاب را تا نصف بخوانی و بقیه اش را برای همیشه فراموش کنی، کسی هم تو را مواخذه نمی کند.

چه چیز می تواند تضمینی باشد برای وفاداری من و لیلا؟

یادم می آید زمانی دلم می خواست معشوقه ام یک ایراد ظاهری اساسی داشته باشد، مثلا کور باشد یا چیزی در همین مایه ها چیزی که دلیلی باشد تا به خاطر احساس نیازش هم که شده مرا تنها نگذارد.

طرز تفکرم عوض شده ولی ترسی که از جدایی دارم درمان نشده.

احساس می کنم من و لیلا خود به خود کنار هم خواهیم ماند و دلیلی نباید جست.

انسانها همیشه تنها هستند و فکر می کنند میشود با این چیزها این خلاء را پر کرد همین تنهایی باعث می شود با هم بمانیم.

این روزها نمی دانم چه می گویم، به چه فکر می کنم یا حتی چه کار می کنم.

اعمالم بر خلاف اعتقاداتم است و همین مرا آزار می دهد.

لیلا خیلی خوب و منطقی جلو می رود ولی من مثل بچه ها عاشقش می شوم و در دنیایی دیگر زندگی می کنم.

ادعای منطقی بودن می کنم ولی رفتارم به شدت احساسیست.

واقعا اگر سربازی نبود می مردم، راه دیگری برای پاره کردن این تارهای نامرئی که دور خود پیچیده ام می بینید؟
یادداشت قبلی را خواندید؟

تعریفی که برای ساعات خواب ارائه شده برایم بی معنیست، دیروز همین حدودها بود که بیدار شدم ولی امروز هنوز نخوابیده ام.

در این چند ماه اخیر اعتماد به نفسم همینطور پایین آمده.

احساس می کنم موفقیت هایم فقط یک توهم است برای همین وقتی کسی کوچکترین انتقادی می کند احساس می کنم فهمیده که من هیچکس نیستم.

فکر نمی کردم باز به این روز گرفتار شوم.

احتیاج به زمان دارم و جایی متفاوت.